موانع و تنگناهای فوتبال چیست؟
در فوتبال این مرز و بوم مشکلات عدیده قانونی وجود دارد که فوتبال ما را تحت تاثیر و فشار قرارداده و اجازه نمی‌دهد که چرخ‌های این صنعت و این مقوله فرهنگی به‌خوبی به گردش در بیاید.
فوتبال درصورت ابقای علی کفاشیان در سال‌های آینده چه شکلی خواهد بود و آیا از این صورت روزمرگی و ناراضی خارج می‌شود یا اگر دیگران و یا آدم‌های قوی و کاربلد که قواعد فوتبال را به‌خوبی می‌شناسند، سکان هدایت فدراسیون فوتبال را در دست بگیرند، چه تغییراتی در این رشته به وجود می‌آید!؟
واقعیت این است تا زمانی که ساختار اصلی فوتبال کشورمان دستخوش تغییرات بنیادین نشود، با وجود تنگناها و موانع موجود، رفت و آمدهای افراد در راس فدراسیون فوتبال نمی‌تواند باعث ایجاد تغییر و تحول اساسی شود! تا زمانی که این ساختار کهنه و قدیمی بر فوتبال‌مان سیره دارد، اوضاع بر همین منوال است، هیچ انتظاری هم نمی‌توان داشت! چون مسئولین فوتبال تنها مجری برنامه‌هایی هستند که در چارچوب این ساختار امکان‌پذیر است. ایجاد تغییرات اساسی و بنیادین در ساختار فوتبال کشورمان نیازمند همکاری و تعامل دولت یازده ماست؛ زیرا در فوتبال این مرز و بوم مشکلات عدیده قانونی وجود دارد که فوتبال ما را تحت تاثیر و فشار قرارداده و اجازه نمی‌دهد که چرخ‌های این صنعت و این مقوله فرهنگی به‌خوبی به گردش در بیاید.
از نمونه‌های بارز این خلاء‌های قانونی خدمت مقدس سربازی بازیکنان حرفه‌ای و ملی‌پوش است که با صرف هزینه‌های فراوان توسط باشگاه‌ها و مربیان تیم‌های سازنده به اوج رسیده‌اند، درست در این نقطه و زمان بهره‌برداری و استفاده از این سرمایه خودی باید جذب باشگاه‌ها و تیم‌های به ظاهر نظامی شوند تا با بازی در این تیم‌ها به کارت پایان خدمت دست یابند! و از طرفی باشگاه‌های نظامی ما هم دیگر مثل گذشته نظامی کامل و صددرصد نیستند! در سال‌های نه‌چندان دور باشگاه‌های نظامی همچون پاس و عقاب لباس نظامی بر تن بازیکنان می‌کردند و با این کار بازیکنانی چون ناصر نوآموز و کیوان نیک نفس به درجه امیری و سرتیپی هم رسیدند و خدمات شایانی انجام دادند. حسن حبیبی، محمود یاوری، عبدالله ساعدی، مجید حلوایی، عرب، مناجاتی، خسروشاهی، میرزا حسن و... درجات سرهنگی و خلبانی را هم گذراندند. اما حالا هیچ باشگاهی نظامی کامل وجود ندارد. حضور تیم‌های بومی تراکتورسازی تبریز و ملوان انزلی نمی‌تواند مزیت خاصی را برای بازیکنان ایجاد کند. این گونه تیم‌ها برای قوی‌شدن و جذب تماشاگر باید روی بازیکنان بومی حساب کنند.
در واقع اجرای قانون تیم بند ازام بازیکنان سرباز به تیم‌های تراکتورسازی و ملوان نه‌تنها در راستای قانون باشگاه‌داری منظم و چرخش صنعت فوتبال کشور نیست، بلکه در تضاد کامل قرار دارد و باعث می‌شود تیم‌های سازنده‌ای مثل بانک ملی، شاهین، دارایی، تهران جوان، کیان، البرز، ببرد... نابود و باشگاهی‌های لیگی هم امیدی برای درآمدزایی ناشی از تربیت بازیکنان نداشته باشند! و این در حالی است که می‌توان با ایجاد تغییراتی در ساختار قانون کاری کرد که هم خدمت مقدس سربازی اجرا و هم بازیکنان و باشگاه‌های سازنده متضرر نشوند. مثلا می‌توان به بازیکنان سرباز اجازه داد که کارت پایان خدمت خود را با قیمت‌های بالا خریداری و با اهدای این مبلغ به نیروهای مسلح و دفاعی کشور به نوعی دین خود را در این زمینه اداء کرده باشند. راه دیگر اختصاص‌یافتن درصدی از قرارداد نجومی بازیکنان حرفه‌ای سرباز به ارتش است تا بازیکن روند عادی فوتبال خود را در تیم دلخواه ادامه دهد. راهکارهای دیگر می‌توان به گذراندن ساعتی از دوران خدمت به کارهای آموزشی و عام‌المنفعه است که هیچ‌کدام آن بدون هماهنگی و تعامل با دولت و نیروهای مسلح امکان‌پذیر نیست و نخواهد بود.
این ساختار کهنه و قدیمی باید به گونه‌ای قانونی و اصولی درست شود و این ممکن نیست مگر با تعامل با دولت! و درست به همین دلیل است که دکتر «محمد دادکان» رئیس کاربلد و امتحان پس‌داده فدراسیون سابق فوتبال و فرادی مثل او که درپی ایجاد تحول اساسی در فوتبال هستند و می‌خواهند با آمدن‌شان موثر واقع شوند، تاکید دارند تا قبل از تایید حضورشان در انتخابات باید با رئیس دولت پیرامون برنامه‌های چهار ساله خود هماهنگ و حمایت شوند. چون آنان به‌خوبی دریافتند که این موانع و تنگناها تنها از راه قانونی و اصولی و با تایید و حمایت دولت و ارائه طرح‌هایی از سوی دولت به مجلس شورای اسلامی به صورت ریشه‌ای و برای همیشه حل خواهد شد و در غیر این صورت «در» به همان صورت سابق و روی همان «پاشنه» خواهد چرخید!
