هزینه های میلیاردی در اقتصاد مقاومتی!
محمدرضا تهرانی
تمام ناهنجاری ها زمانی از فوتبال کشورمان پاک می شود که اولاً دولت امید و تدبیر به این نتیجه برسد که این هزینه های میلیاردی در اقتصاد مقاومتی به جامعه ضربه می زند و سپس با یک اراده قوی و دادن کارها به کاردان با عزم ملی به ریشه کن کردن آن بپردازد
خرج که از کیسه مهمان بود – حاتم طایی شدن آسان بود. هنوز مسابقات فوتبال لیگ چهاردهم به پایان نرسیده که مدیران باشگاه های فوتبال کشورمان در فکر ریخت و پاش و خریدهای گران و میلیاردی بازیکنان برای لیگ پانزدهم هستند!
...حالا بازار بازیکنان میلیاردی داغ است. شاید خالی از لطف نباشد که اشاره کنیم؛ یک بازیکن معمولی که ملی پوش هم نیست با یک باشگاه تهرانی در لیگ برتر قرارداد داخلی می بندد و قراردادش رسانه ای می شود، سپس به شهرستان می رود و با یک تیم دیگر نیز چنین قراردادی امضاء می کند! و در ادامه به دلیل یک پیشنهاد چرب تر به باشگاه دیگر می رود!
با توجه به شرایط اقتصادی جامعه و رواج پول های میلیاردی و تخلف های مالی گسترده پشت پرده در فوتبال که مدت هاست پرونده های «فساد فوتبال در کمیسیون اصل نود مجلس محترم شورای اسلامی همچنان روی هم انباشته می شود، می توان گفت؛ دلایلی که باعث شده فوتبال ما بدون تماشاگر شود و بازی های جوانمردانه کمتر دیده شود و مدیران به جای توجه به کارهای اصولی و زیربنایی تنها به نتیجه و حاشیه ها فکر کنند، همین پرداخت پول های کلان به بازیکنان و مربیان است! در واقع باید گفت: در هیچ کجای دنیا این همه ریخت و پاش نمی کنند و به اندازه ایران به بازیکنان و مربیان فوتبال پول های بی خود نمی دهند! به عبارت بهتر فوتبال کشورمان هم اکنون دچار یک مشکل اساسی و بنیادی است و آن آشفتگی و به هم ریختگی شدید در امر جابه جایی بازیکنان است که به اعتقاد ما مقصر اصلی آن مدیران باشگاه ها و فدراسیون فوتبال هستند. وقتی این وضع را با خود مدیران متخلف در میان می گذاریم و آن را به نقد می کشانیم. در پاسخ، این مسائل را به رقابت با سایر باشگاه ها و عقب نماندن از قافله ربط می دهند! و این در حالی است که اگر همین مدیران ولخرج و دست و دلباز قرار بود، هزینه ها را از جیب شخصی شان می دادند، آیا باز هم این همه ریخت و پاش می کردند؟
بی تردید پاسخ منفی است؛ زیرا تمامی هزینه های این باشگاه از طرف دولت و پول بیت المال تأمین می شود و طبیعی است مدیران هم برای آن دل نسوزانند. اگر بخواهیم آسیب های فوتبال را به درستی بررسی کنیم، یکی از دلایل مهم آن همین هزینه های میلیاردی در فوتبال است. در چنین شرایطی دولت امید و تدبیر باید پاسخگوی این بلبشو و این بازار آشفته و این همه ریخت و پاش باشد؛ مگر قرار نبود مدیران باشگاه ها از حیف و میل پرهیز کنند و یک سقف مشخصی برای خرید بازیکنان هزینه کنند، پس چه شد؟
معلوم است وقتی وزارت ورزش بی تفاوت گوشه ای بایستد و به تماشا بنشیند تا فدراسیون فوتبال با یک قرارداد ترکمنچای رقمی برابر با بودجه 30 فدراسیون ورزشی را به سرمربی پرتغالی اش بدهد! مدیران باشگاهی هم با پول مردم به رقابتی مضحک پرداخته و قیمت بازیکنان معمولی را بالا و بالاتر می برند! بازیکنی که فصل قبل با 200 میلیون با باشگاه اش قرارداد بسته بود، برای این فصل یک میلیارد و 200 میلیون می خواهد! مگر این بازیکن در عرض کمتر از یک سال چه کار کرده و چه پیشرفتی داشته که چنین پولی را از باشگاه خودش مطالبه می کند؟
همه از اوضاع کشورمان خبر داریم و می دانیم آمریکا و قدرت های استکباری سر ناسازگاری با ما دارند و با تحریم های ناجوانمردانه چه فشاری را به مردم کشورمان تحمیل کرده اند که مقام معظم رهبری چاره کار و مقاومت در برابر تحریم ها را «اقتصاد مقاومتی» دانستند و این راهکار در خیلی از موارد موثر واقع شده است، اما ظاهرا قرار نیست که در «جزیره جداگانه فوتبال» به اجرا در آید!
وقتی فدراسیون فوتبال کشورمان پول های آن چنانی به مربی خارجی می دهد و حتی هزینه های دندان پزشکی و خشکشویی لباس هایش را می پردازد و در قرارداد می گنجاند! خوب معلوم است برخی از مربیان داخلی هم رقم درخواستی شان را با سرمربی پرتغالی تیم ملی مقایسه کنند. مخلص کلام؛ تمام این ناهنجاری ها زمانی از فوتبال کشورمان پاک می شود که اولا دولت تدبیر باید تدبیری بیاندیشد و به این نتیجه برسد که این هزینه های میلیاردی بی حساب و کتاب از پول بیت المال در اقتصاد مقاومتی! به جامعه ضربه می زند و سپس با یک اراده قوی و دادن کار به دست کاردان و عزم ملی به ریشه کن کردن آن بپردازد.
تمام ناهنجاری ها زمانی از فوتبال کشورمان پاک می شود که اولاً دولت امید و تدبیر به این نتیجه برسد که این هزینه های میلیاردی در اقتصاد مقاومتی به جامعه ضربه می زند و سپس با یک اراده قوی و دادن کارها به کاردان با عزم ملی به ریشه کن کردن آن بپردازد
اگر قرار بود مدیران فوتبال ولخرج و دست و دلباز هزینه ها را از جیب شخصی شان می دادند، آیا باز هم این همه ریخت و پاش می کردند!؟
