آقای روحانی! قفل تراکتور را با کلید تدبیر بگشایید
شاهین تهرانی
آقای روحانی! وعده های غیرمنطقی، حساسیت کار را افزایش دادن و... از عظمت و شکوه استقبال مردمی از رئیس جمهور محبوب کشورمان می کاهد! وعده های غیرواقعی و دست نیافتنی سقف خواسته های مردم از رئیس جمهور منتخب شان را کوتاه می کند. مثل جو کاذب حاکم بر تبریز که اجازه نداد عمق مشکلات مردم آن طور که باید و شاید ارائه و شکافته شود.
اتفاقات تبریز بعد از قهرمانی سپاهان اصفهان و دورشدن باشگاه تراکتورسازی تبریز از جام قهرمانی متاسفانه آن قدر عجیب و تلخ بود که پای عوامل غیرفوتبال هم به میان آمد! اما اظهارات مقامات سیاسی مصداق همان چیزی است که «فیفا» به شدت روی آن حساسیت دارد. چالش بزرگی به نام «دخالت دولت در فوتبال»!
این اتفاق از همان لحظه ای که مسئولین مملکتی بنای کار را بر آرام کردن مردم تبریز گذاشتند، آغاز و زمانی تشدید شد که وزارت وزرش مسئله را در هیئت دولت مطرح کرد و تصمیم گرفت از این آب گل آلود شده در جنگ پنهانی که با فدراسیون فوتبال و مدیران اش دارد، استفاده کند!
مسئولین وزارت ورزش شروع به دادن وعده هایی کردند که برخی از آنها حتی برای غیرفوتبالی ها هم خنده دار بود! چه برسد به کسانی که کم و بیش به قوانین ورزش و فوتبال آگاهی دارند. مسئولی که وعده می داد هشت دقیقه پایانی بازی تراکتورسازی و نفت تهران تکرار می شود! یا آنانی که با مصاحبه امکان تکرار بازی را می دادند، خواسته یا ناخواسته وعده هایی غیرممکن را به امید آرامش یافتن جماعت معترض می دادند و به آتشی که راه افتاده بود دامن می زدند!
اظهار نظر مدیرکل وزارت ورزش و جوانان استان آذربایجان شرقی هم یکی از آن حرف هایی بود که می تواند از دید «فیفا» مسئله ساز باشد. او در جمله ای که قاعدتا باید از زبان رئیس کمیته داوران یا انضباطی فدراسیون فوتبال خارج شود برای «علیرضا فغانی» داور این مسابقه محرومیت تعیین می کند و می گوید: فغانی 2 تا 6 سال محروم خواهد شد! و این یعنی نادیده گرفتن فدراسیون فوتبال و ارکان قضائی اش! و به عبارت بهتر دخالت دولتی ها در امور فوتبال! حضور عوامل سازمان لیگ برتر هم در برنامه جنجالی نود تلویزیون و اظهارات ضد و نقیض شان بر ابهام ماجرای ورزشگاه تبریز افزود!
اوج این حوادث ناخوشایند در دادن آدرس اشتباه استاندار آذربایجان شرقی و وزیر ورزش به مردم و سفر استانی ریاست محترم جمهوری به تبریز را شاهد بودیم! اظهار نظرهای غیرمنطقی و غیرکارشناسانه مسئولین کاری کرد که قهرمان نشدن تیم فوتبال تراکتورسازی از دید اکثریت مردم تبدیل به بزرگ ترین چالش این روزهای مردم آذربایجان شود! آنان تمام مشکلات مهم زندگی شان مثل گرانی، بیکاری، اعتیاد، مسکن،آب، برق، گاز، مدرسه، راه،پل، سد، فقر، بالا رفتن سن ازدواج، کمی حقوق، مشکلات معیشتی و... را رها کرده و تنها خواسته امروزشان از دولت روحانی پیگیری حوادث ورزشگاه یادگار امام(ره) در جریان بازی تراکتورسازی تبریز و نفت تهران و معرفی مقصر یا مقصران دانستند! این همان آدرس غلط دادن به مردم و همان کاری است که افیون فوتبال با توده مردم می کند!!
سوال جدی در این رابطه این است: آیا قبول دارید که حوادث و اتفاقات فوتبالی باید در ارکان قضائی فوتبال قضاوت و حل شود یا خیر؟ پاسخ به این سوال حلال همه مشکلات است. اگر به این نکته باور داشته باشیم که هیچ کدام از رجال سیاسی اعم از رئیس جمهور، وزیر، استاندار، نمایندگان مجلس به خودشان اجازه ورود به قضاوت به این مسائل را نمی دادند و مشکل فوتبال باید با زبان و منطق فوتبالی حل شود، دیگر رئیس جمهور محترم در هفدهمین سفر استانی خود به آذربایجان شرقی در جمع مردم تبریز نمی گفت: اگر کسی در حادثه بازی بزرگ تراکتور مقصر باشد، دولت با همه توان برای تنبیه او ایستادگی خواهد کرد! این جمله این ذهنیت را به وجود می آورد که رئیس جمهور در حال بردن اذهان عمومی به سمت دیگری است! اگر این موضوع روشن را بپذیریم مسئله به خودی خود حل خواهد شد، در غیر این صورت تا ابد «در» بر روی همان «پاشنه» خواهد چرخید و آش همین آش و کاسه همین کاسه خواهد بود! و باز هم شاهد تکرار این نوع حوادث تلخ و اظهارنظرهای غیرمنطقی خواهیم بود و باز هم حرف های نادرست مسئولین جو را متشنج تر خواهد کرد، درست مثل این روزهای تبریز!
آقای روحانی! وعده های غیرمنطقی، حساسیت کار را افزایش دادن و... از عظمت و شکوه استقبال مردمی از رئیس جمهور محبوب کشورمان می کاهد! وعده های غیرواقعی و دست نیافتنی سقف خواسته های مردم از رئیس جمهور منتخب شان را کوتاه می کند. مثل جو کاذب حاکم بر تبریز که اجازه نداد عمق مشکلات مردم آن طور که باید و شاید ارائه و شکافته شود.
این وعده های توخالی و حرف های غیرکارشناسانه و عجیب از سوی مسئولین، همان عواملی هستند که فوتبال را از ورزشی پرهیجان و با نشاط به افیونی تبدیل می کند که مردم را از کار و زندگی شان باز می دارد؛ به طوری که حتی فرصت درد دل با رئیس جمهورشان را هم از آنها می گیرد.
