مباحث فرهنگی فراموش شده اند
شعار علیه مربیان مدتهاست که در برخی ورزشگاه ها مشاهده می شود و ظاهرا هیچ اراده ای هم برای برطرف کردن این معضل وجود ندارد. اینگونه که پیش می رود به نظر می رسد فقط توهین کنندگان در ورزشگاه ها می مانند.
در جام ملتهای آسیا سال 2007 مالزی و در دیدار مستقیم ایران با چین، تماشاگران ایرانی شاهد رفتار خوب هواداران رقیب بودند چرا که تماشاگران چینی همانجا روی سکو یک لیدر انتخاب کردند که اتفاقا خانم هم بود. این لیدر نود دقیقه هر چه به ذهنش می رسید و دیگران می گفتند را با هماهنگی از هواداران می خواست و آنها هم با خنده و شوخی و هیجان همان کلمات چینی را گفتند تا 10 دقیقه مانده به پایان دیدار که آن خانم از ورزشگاه بیرون رفت و چند دقیقه بعد با کیسه های زباله آمد و آن کیسه ها را بین هواداران چینی تقسیم کرد تا جایگاه خودشان را تمیز کنند و بروند.
در بندر منچستر هم هواداران یونایتد هر هفته هر کسی که فرصت دارد به باشگاه می رود لباس می گیرد و توجیه می شود تا به هواداران برای نشستن روی صندلی خودشان کمک کند و تشویق منچستر یونایتد را با نظم روی تمامی سکوها هماهنگ کند. در بارسلونا هرگز بازیکنان تشویق نمی شوند مگر به هنگام خداحافظی یا انجام یک کار بسیار بزرگ مثل رکورد زدن!
در بازی پرسپولیس با راه آهن اما اتفاق عجیبی رخ داد و هواداران شروع کردند به شعار دادن علیه سرمربی پرسپولیس. اتفاقی که بارها در ورزشگاه های مختلف رخ داده و بعد از شکست سپاهان برابر صبای قم هم علیه حسین فرکی که یکی از خوب های مربیگری فوتبال ایران است رخ داد و شعارهایی علیه وی سر داده شد.
استقلال هم در دیدار برابر فولاد گرفتار حاشیه هایی شد که بازهم ریشه این مشکلات روی سکوهاست. آنجا که امیر قلعه نویی و برخی بازیکنان این تیم مورد توهین برخی هواداران فولاد قرار گرفتند. توهین کردن به سرمربی تیم حریف البته برای اولین بار نبود که رخ داد و آخرین بار هم نخواهد بود.
به نظر می رسد باید اقدامی جدی در این رابطه از سوی نهاد های ذیربط صورت پذیرد چرا که نظرات مردم هم مخالفت شدید است با تملک شعائر توسط گروههایی که خط می گیرند و حقوق می گیرند تا شعار بدهند! همین امروز هم دیر شده است و اگر مسئولان نگاهی به این معضل نداشته باشند خیلی زود تنها تماشاگران حاضر در استادیوم ها همانها خواهند بود که به صورت خطی شعار می دهند.
